Pomóż nam wybudować mieszkania chronione

Pomóż nam wybudować mieszkania chronione

czwartek, 27 czerwca 2019

Lato, plaża, woda, słońce i MY...

We wtorek 18 czerwca podczas drobnych prac w ogrodzie, zrodził się pomysł, żeby pojechać na wycieczkę. 

Po konsultacjach kadry z uczestnikami warsztatu podczas obiadu ustalono gdzie pojechać. Spontaniczny pomysł został przyjęty z wielkim entuzjazmem i w ten sposób 19 czerwca uczestnicy WTZ wraz z kadrą i p. kierownik Warsztatu Terapii Zajęciowej w Janowicy, placówki Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Łęcznej, udali się nad jezioro Rogóźno na cały dzień.

Pobyt na terenie ośrodka ZZG był możliwy dzięki uprzejmości „związkowców”. Dziękujemy panu przewodniczącemu ZZG Oddział w Bogdance - Grzegorzowi Jadwiżukowi za wyrażenie zgody na pobyt na terenie ośrodka.

Cisza, spokój i przede wszystkim bezpieczeństwo spowodowane odgrodzeniem płytkiej wody od głębokiej były głównymi atutami tego jeziora.


Na uroki wyjazdu nie trzeba było długo czekać. Zdecydowana większość przybyłej grupy zdjęła swe ubrania i wbiegła do wody. Byli zwolennicy kompletnej kąpieli z pływaniem, ale i tacy, co spacerowali po samym brzegu.


Piękna aura sprzyjała, kilka osób zostało na plaży, opalając się na kocach lub ręcznikach inni poddali się urokowi miejsca obserwując przyrodę.



Kadra również wykorzystała czas wolny od zajęć poddając się urokowi miejsca. Uczestnicy widząc swoich instruktorów w wodzie świetnie się bawili rozchlapując wodę na wszystkie strony. Uczestnicy wyjazd ten mocno komentowali, niektórzy byli po raz pierwszy w takim miejscu.

Wspólna zabawa w wodzie i na plaży trwała w najlepsze. Gra w piłkę wodną lub w lotki na trawie. Kilka razy piłka lądowała na stronie głębokiej wody, ale i na to znaleźliśmy sposób m.in. prosząc rybaka, aby podpłynął łódką i złapał płynącą piłkę …

Wspaniałą zabawę przerwał nam nieubłaganie lecący czas. Po południu wszyscy opuścili wodę, aby posilić się jedzeniem.



Po godzinie 13 zaczął się odwóz uczestników. Najpierw grupa „łęczyńska” pojechała prosto do domu, a przed godziną 15 pozostali. Czas oczekiwania na odjazd zapełniliśmy rozmowami, śpiewem, zabawą. Wszyscy wracali uśmiechnięci i zadowoleni. W busie było bardzo głośno, ale wesoło, a powracający Uczestnicy rozmawiali o ewentualnym, kolejnym wyjeździe nad jezioro.

Ania Sz. - „Bardzo mi się podobało chodzenie po wodzie i to, że można było porozmawiać ze wszystkimi no i bardzo bym chciała jeszcze tam pojechać.”

Magda K. - „Było fajnie, kąpaliśmy się, jadłam frytki i opalałam się... Były rybki... ale najfajniejsze było chlapać p. Martynę...”

Łukasz M. - „Kąpałem się, zajadałem frytki, opiekowałem się Madzią, było bardzo fajnie.. tylko innych dziewczyn nie było...”

Kasia K. - „Najfajniejsze było to, że byliśmy wszyscy razem...” „Szkoda, że nie można było popływać łódką, następnym razem ukradniemy ją... (śmiech)”

Magda P. - „Było bardzo fajnie, grałam w lotki z p. Elizą i w piłkę w wodzie... Jeszcze chcę... ”




Paweł Maj, Martyna Bernecka

U św. Michała Archanioła


„Wszyscy przez wiarę jesteście synami Bożymi – w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy, bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie” (Ga 3, 26-28)


23.06.2019 r.  uczestnicy Zespołu „Figiel” z Warsztatu Terapii Zajęciowej w Janowicy, placówki Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Łęcznej, w Parafii św. Michała Archanioła w Werbkowicach ubogacali swoim występem liturgię mszy świętej. Udział w liturgii to kolejny wyjazd w ramach kampanii społecznej Kilometry Dobra.

Zespół Figiel zaprezentował parafianom spektakl „Bezdenna sadzawka”, opowiadający o bardzo zamożnej kobiecie, dla której najważniejszy jest jej majątek. Jest ona tak zapatrzona w pieniądze, że nie liczy się z ludźmi, zwierzętami czy samym Bogiem. Wprowadzenia do prezentacji i podsumowania po, dokonała pani Maria Lisek-Zięba. Poprosiła też parafian o wsparcie przedstawiając w telegraficznym skrócie cel zbiórki i udział w kampanii .


Łukasz śpiewem pieśni mniej znanych wzbogacił oprawę liturgii mszy świętych, zaśpiewał pieśń na rozpoczęcie oraz komunię świętą. Po mszach otrzymywał podziękowanie od parafian za piękny śpiew.


W oprawę mszy świętych zaangażowani byli nie tylko uczestnicy WTZ ale również opiekunowie. Pani Maria Lisek-Zięba zaśpiewała psalm responsoryjny, czytania zaś przygotowała pani Eliza Cyfra.

„ Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
Do Ciebie lgnie moja dusza, * prawica Twoja mnie wspiera”.



To wsparcie, opiekę, przewodnictwo Niebios, czujemy każdego dnia. Dziękujemy Opatrzności Bożej za wszelkie dobro, prosimy Cie Panie o opiekę dla wszystkich ludzi dobrej woli, błogosław Im.


Wizyta w kościele św. Michała Archanioła była możliwa dzięki otwartości księdza proboszcza Stanisława Kupczaka. Dzięki otwartości proboszcza była możliwa wędrówka w ramach kampanii społecznej „Kilometry dobra” – zespół Figiel po prezentacji części artystycznej, zbierał datki na rozbudowę Warsztatu Terapii Zajęciowej o mieszkania wspomagane/chronione dla osób z niepełnosprawnością intelektualną. Parafianie darowali nam kwotę 1 364, 05 zł = 37,18 metrów Dobra.


Ksiądz Stanisław zadbał także o tzw. sferę fizyczną, między mszami zaprosił nas na kawę i ciasteczka, a po uroczystej sumie zjedliśmy wspólnie obiad. Czas obiadu był porą gdzie wspominaliśmy znajomych nam księży, dzieliliśmy się naszymi radościami, planami i trudnościami. Serdecznie dziękujemy za życzliwość i wrażliwość. Ogromną przyjemność sprawiła nam obecność na mszy świętej pań z Zarządu Koła w Werbkowicach – p. Haliny Szpugi i p. Marty Piotrowskiej-Lackowskiej. Panie zadbały o osłodzenie nam pobytu poprzez pyszne domowe ciasto do kawy. Dziękujemy.

W ramach podziękowań dla parafii, na ręce księdza proboszcza przekazany został Anioł Dobroci wykonany w WTZ w Janowicy. Ksiądz proboszcz zauważył naszą obecność od wielu lat na obchodach Dnia Godności Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną organizowanych przez Koło PSONI w Werbkowicach, udział w liturgii, piękne występy artystyczne.


„ Żyć to znaczy okazywać wdzięczność za słoneczny blask i miłość, za ciepło i czułość, których jest tak wiele w ludziach i rzeczach”. Phil Bosmans

Niech Anioł Dobra wspiera Was i błogosławi każdego dnia.

Parafia erygowana została 7 listopada 1919 r. przez bp. lubelskiego Mariana Fulmana. Do r. 1913 Werbkowice należały do parafii Grabowiec, a w latach 1913-1919 do Trzeszczan. Werbkowice weszły w skład dekanatu hrubieszowskiego (obecnie południowego). Równocześnie z erekcją parafii założono cmentarz grzebalny. Dawniej ten teren zamieszkiwali unici, którzy posiadali swoje kościoły parafialne w Werbkowicach, Podhorcach i Terebiniu. W czasie kasaty unii zostały one skasowane, a w ich miejsce powstały prawosławne. Bezpośrednio po I wojnie światowej przestały istnieć parafie prawosławne w Werbkowicach i Terebiniu, niedługo potem w Podhorcach. Przyczyną zaniku parafii prawosławnych było opuszczenie tych terenów przez ludność tego wyznania. W r. 1975 teren jej uległ zmniejszeniu na skutek utworzenia nowej parafii w Hostynnem. W r. 1986 z terenu parafii wydzielono Samodzielny Ośrodek Duszpasterski, a od r. 1990 samodzielną parafię w Terebiniu. W r. 1998 utworzono z terenów parafii Werbkowice parafię Gozdów. Pierwotna cerkiew erygowana w r. 1690 przez Aleksandra Łaszcza i jego żonę Katarzynę z Firlejów. Kolejna, pw. św. Michała Archanioła, wzniesiona w r. 1864 przez hr. Antoniego Szydłowskiego, zamieniona ok. r. 1875 na prawosławną; rekoncyliowana, pw. Wniebowzięcia NMP i św. Michała Archanioła, w r. 1919 wraz z założeniem parafii rzymskokatolickiej. Do r. 1997 jako kościół parafialny. Drewniany. Bezstylowy. W ołtarzu głównym obraz MB Nieustającej Pomocy. Ołtarz boczny po prawej stronie ma obraz św. Antoniego, a po lewej - obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa. W r. 1981 kościół został pomalowany farbą olejną. Obok kościoła dzwonnica, wybudowana w r. 1960.
Obecny kościół parafialny, z lat: 1988 - 1997, konsekrowany, 29 VI 1997 r., przez bpa zamojsko-lubaczowskiego Jana Śrutwę. Murowany wg projektu Rity i Tadeusza Nowakowskich, jednonawowy, prezbiterium zwrócone na północ. Założony na planie prostokąta, w ścianach bocznych prostokątne okna zamknięte łukiem, nad wejściem wieża z dwoma dzwonami (przeniesionymi ze starej dzwonnicy), trzy nowe dzwony, ufundowane przez rodzinę p. Szyportów; dachy dwuspadowe pokryte blachą miedzianą, po strony prawej budynku kaplica z obrazem Miłosierdzia Bożego (współ.) i zakrystia. W ołtarzu głównym krucyfiks i obrazy: MB Nieustającej Pomocy, św. Michała Archanioła (mal. W. Romanski). Chrzcielnica współczesna wg projektu Marii Gmyz, stacje Drogi Krzyżowej, 2 nowe kielichy mszalne, monstrancja, ławki zwykłe, trzy nowe konfesjonały jesionowe.



E.Cyfra, M.Lisek-Zięba