Pomóż nam wybudować mieszkania chronione

Pomóż nam wybudować mieszkania chronione

środa, 31 maja 2017

„Krajobrazy świętokrzyskie - turystyka bez barier”

W dniach 26-28.05.2017 r. Polskie Stowarzyszenie na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną realizowało zadanie współfinansowane ze środków Województwa Lubelskiego – 3 dniowej wycieczki na trasie: Janowica - Łęczna, Lublin - Góry Świętokrzyskie i okolice, dla 30 osób niepełnosprawnych i 10 opiekunów z powiatu łęczyńskiego.

"Życie bez podróży jest jak potrawa bez soli." Elżbieta Dzikowska



Głównym celem wycieczki było:

Poznanie Regionu Gór Świętokrzyskich - okolicznych miejscowości, zabytków i miejsc pamięci narodowej oraz walorów turystycznych i środowiska przyrodniczego. Oprócz celów poznawczych realizowane były cele zdrowotno- rekreacyjne: wędrówka, rekreacja, wysiłek fizyczny.

Region ten został wybrany ze względu na bardzo atrakcyjne i unikalne wartości historyczne. Uczestnicy wycieczki mogli poznać piękno tego rejonu, odwiedzić miejsca opisane w legendach i historii.

Edukacja historyczna: zapoznanie się z historią i zabytkami związanymi z pogańską przeszłością Łysogór oraz miejscami kultu chrześcijańskiego (klasztor na Świętym Krzyżu): zapoznanie się z historią wydobywania żelaza (Muzeum Starożytne Hutnictwa w Nowej Słupi), Klasztor Świętej Katarzyny, szlak pielgrzymi, gotycki zamek – Bodzentyn, Chęciny.

Edukacja przyrodnicza: utrwalenie wiedzy o ukształtowaniu poznawanego terenu, poznanie wyglądu odkrywki geologicznej Krzemionki, obejrzenie zjawisk krasowych w jaskini „Raj”, zapoznanie się z szatą roślinną oraz zwierzętami Parku podczas wędrówki, zwiedzanie ekspozycji Muzeum Przyrodniczo-Leśnego, poznanie sposobów zachowania się w Parku Narodowy

Rozrywka – Szlak Baby Jagii zwiedzanie tunelu „Baba Jagowni”, wyjazd do Aquaparku w Nowinach.



I dzień

Nieplanowane zwiedzanie Zamku Krzyżtopór w Ujeździe. Pełna magii i tajemniczości ruina zagubiona wśród pól i wzgórz ziemi opatowskiej, z dala od głównych dróg i szlaków. Jest zabytkiem klasy międzynarodowej, wyjątkowym.

Zamiłowanie fundatora zamku – Krzysztofa Ossolińskiego do liczb i magii było widać w założeniach architektonicznych zamku – 365 okien, symbolizujących dni roku, liczba pokoi 52 odpowiadająca liczbie tygodni w roku, sal było 12 ile miesięcy, a cztery wieże –to kwartały roku. Cała bryła posadowiona była na planie pentagonu, który kojarzony jest z Marsem, bogiem wojny. Wjazdu do zamku strzegł symbol Krzyża i Topora – mający bronić wiary jej mieszkańców, od której nigdy oni nie mieli odstąpić.

Krzysztof Ossoliński – wojewoda sandomierski, brat kanclerza wielkiego koronnego Jerzego Ossolińskiego, członek wyśmienitego polskiego rodu. Do stanowiska doszedł zaliczając większość stopni kariery – od podkomorzego sandomierskiego, kasztelana sandomierskiego aż po wojewodę. Był także posłem na sejm polski.

Następny etap zwiedzania to kompleks prahistorycznych kopalń krzemienia pasiastego w Krzemionkach koło Ostrowca Świętokrzyskiego. Bardzo ciekawe i wyjątkowe miejsce. Jego wyjątkowość wynika z doskonale zachowanych hałd górniczych i zagłębień poszybowych, a zwłaszcza podziemi kopalń, które pomimo upływu tysięcy lat dotrwały do naszych czasów w prawie niezmienionym stanie. W Krzemionkach poznaliśmy pradziejowe techniki pozyskiwania krzemienia, od najprostszych jam, po duże, skomplikowane kopalnie.

Grupa poznała też wioskę i uczestniczyła w zajęciach z zakresu garncarstwa.



Cały Kompleks "Krzemionki" to rewelacyjne miejsce. W pięknym sosnowo-brzozowym lesie znajduje się wiele tablic dydaktycznych.

Zespół kopalń krzemienia pasiastego w Krzemionkach Opatowskich jest jednym z najciekawszych tego typu obiektów na świecie. Wyjątkowość tego miejsca wynika z doskonale zachowanych zagłębień poszybowych a szczególnie podziemi kopalń, które pomimo upływu kilku tysięcy lat zachowały się w prawie nie zmienionym stanie.

Miejsce wydobycia krzemienia zostało odkryte przez geologa Jana Samsonowicza.

Noclegi, wyżywienie, grupa miała w Zajeździe „Baba – Jaga” w Św. Katarzynie, gdzie po całym dniu i spożyciu wieczornego posiłku grupa podziwiała niesamowite widoki, wytrwali spacerowali do kapliczki i źródełka św. Franciszka, oglądając po drodze kapliczkę odwiedzaną w młodości przez Stefana Żeromskiego.

II dzień – to pobyt na terenie Świętokrzyskiego Parku narodowego.



Święty Krzyż to symbol Gór Świętokrzyskich w tym miejscu podziwialiśmy:

1. Muzeum Przyrodnicze - poznaliśmy historię muzeum, szatę roślinną oraz zwierzęta, ekspozycje oglądane były z wielkim zaciekawieniem, na pytania odpowiedzi udzielały przemiłe panie z muzeum. Obiekt dostosowany dla osób poruszających się na wózkach.

2. Radiowo-Telewizyjne Centrum Nadawcze Święty Krzyż (RTCN Święty Krzyż).

3.Gołoborze - galerię widokową.

4. Klasztor - Kaplicę Relikwii Krzyża Świętego.

5. Muzeum Misyjne.

6. Kaplicę Matki Bożej Fatimskiej.

7. Cmentarz ”Bielnik”.

8. Sanktuarium Maryjne w Kałkowie: Golgota, Panorama Tysiąclecia, Mini ZOO, ogrody kwiatowe.



W roku 1884 klasztor na Świętym Krzyżu został zamieniony przez władze rosyjskie na ciężkie więzienie. Od roku 1918 - już jako polskie - było to jedno z najcięższych więzień w kraju. Przetrzymywano tu szczególnie niebezpiecznych przestępców. Kary więzienia odbywali tu między innymi Sergiusz Piasecki i Stepan Bandera. Klasztor pełnił rolę więzienia aż do roku 1939. Zmarłych więźniów chowano na miejscowym cmentarzu, na polanie Bielnik.

Gołoborze -termin „gołoborza” jest pochodzenia ludowego. Określano nim miejsca na stokach gór pozbawione borów. Inne terminy to: rumowisko skalne, blokowisko czy rozwalisko skalne. Taras widokowy na którym wszyscy się zebrali ukazał piękno świętokrzyskich okolic.



Bardzo dziękujemy dyrektorowi Świętokrzyskiego Parku Narodowego Panu Janowi Reklewskiemu za umożliwianie zwiedzania.

Następny etap to wizyta w Baba-Jagowni, poznanie wielu legend i przejście przez tunel strachów. Wrażenie i przeżycia nie do opisania. Dziękujemy Państwu Jolancie i Grzegorzowi Łojkom za przygotowane atrakcje.

Ze świętego Krzyża grupa pojechała do Kałkowa gdzie oddaliśmy się urokowi miejsca. Kałków to nie tylko miejsce kultu i pielgrzymowania do Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski, Pani Ziemi Świętokrzyskiej. Architektoniczna bryła w kształcie wielkiej piramidy, zaintrygowała nie jedna osobę będącą po raz pierwszy w tym miejscu. Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Pani Świętokrzyskiej w Kałkowie-Godowie, to jedno z najbardziej interesujących i refleksyjnych pomników polskiej historii.



To niesamowite miejsce, zlepek komnat, komór i mniejszych lub większych komórek, z których każda przypomina jedno bolesne wydarzenie w dziejach Polski.

Po całym dniu grupa wróciła do Św. Katarzyny gdzie mieliśmy noclegi wyżywienie. Po niewielkim odpoczynku wszyscy zebrali się przy ognisku. Kiełbaski, śpiew i spacery do źródła św. Franciszka zakończyły kolejny dzień.



III dzień

Chętni uczestniczyli w mszy świętej, zaraz potem śniadanie i wyjazd do Chęcin i Jaskini Raj.



Klasztor wraz z kościołem to kolejne magiczne miejsce w województwie świętokrzyskim.

Święta Katarzyna to miasteczko położone 24 km od Kielc, u podnóża Łysicy, najwyższej góry Regionu Świętokrzyskiego. Zwiedziliśmy klasztor i zapoznaliśmy się z historią powstania klasztoru i miejscowości.

Chęciny - wejście na zamek prowadzi przez furtę, z parkingu udaliśmy się na górę aleją lipową.



Tu podziwialiśmy ruiny zamku królewskiego z drugiej połowy XIII w.


Następnie udaliśmy się do Jaskini Raj.

Byliśmy pod wielkim wrażeniem Jaskini Raj, której zwiedzanie z przewodnikiem trwało około 40 minut. Nawet osoby z ograniczoną możliwością poruszania się przeszły trasę. Najcenniejszą wartość przyrodniczą podziemnych korytarzy stanowi bogata szata naciekowa. Tworzą ją zwisające ze stropu stalaktyty, wyrastające z dna stalagmity i powstałe z ich połączenia stalagnaty. Szatę uzupełniają draperie, polewy, jak też rzadko spotykane w świecie pizoidy. W namulisku dennym znaleziono ponadto szczątki kostne zwierząt (m.in. mamuta, nosorożca włochatego, niedźwiedzia jaskiniowego), a także narzędzia wykonane z krzemienia i kości przez zamieszkującego ok. 50 – 40 tys. lat temu jaskinię, człowieka neandertalskiego.

Po takiej wyprawie wróciliśmy do Chęcin na obiad. Dziękuję szefowi Zajazdu pod Srebrną Górą za pyszny obiad i przemiłą obsługę. Zmęczeni lecz szczęśliwi, ruszyliśmy w drogę powrotną do domu z Szefem firmy przewozowej Grzegorzem Chodorowskim, który okazał się bardzo uczynny, pomagając naszemu uczestnikowi będącemu na wózku przy wysiadaniu i wsiadania.

Dziękuję wszystkim instytucjom za zrozumienie i pomoc.

Opisana wycieczka posiada według mnie szereg walorów poznawczych i wychowawczych. Ze względu na kompleksowe ujęcie i charakter, pozwala na powtórzenie zagadnień z przyrody i historii.

Wycieczka przebiegała w miłej atmosferze i była ciekawie prowadzona.

"Podróże mają magiczną moc uzdrawiania duszy i zdecydowanie pomagają zdystansować się do problemów dnia codziennego. Nie rozwiązują ich bezpośrednio, jednak pomagają przewartościować i spojrzeć na nie jakby z drugiego brzegu rzeki." Martyna Wojciechowska


Maria Lisek-Zięba

piątek, 26 maja 2017

Mieleckie świętowanie

Kiedy mówimy o sobie, o swej inności w stosunku do świata przyrody i wyższości nad tym światem, odczuwamy, może nieświadomie, dumę z bycia człowiekiem. Rzadko jednak zadajemy sobie pytanie, z czego wypływa szczególna wartość człowieka, godność osoby ludzkiej.

Na zaproszenie Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Mielcu w dniu 23 maja 2017 roku, Zespół „Bębnoludy”, solista Łukasz Lisek z Warsztatu Terapii Zajęciowej w Janowicy – PSONI Koło w Łęcznej uczestniczyli w Dniu Godności Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną.



Program imprezy obejmował :

  1. Zbiórkę uczestników imprezy, uformowanie pochodu, rozdanie pomarańczowych baloników wypełnionych helem (kolor symbolizujący Polskie Stowarzyszenie na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną).
  2. Przemarsz pod Urząd Miejski w Mielcu.
  3. Powitanie uczestników imprezy przez Prezydenta Miasta Mielca i przekazanie kluczy do Miasta osobom z niepełnosprawnością intelektualną.
  4. Przemarsz uczestników imprezy wraz z orkiestrą dętą do Domu Kultury SCK w Mielcu trasą: ul. Żeromskiego - ul. Wyspiańskiego - al. Niepodległości.
  5. Wypuszczenie baloników do nieba (przed Domem Kultury SCK w Mielcu).
  6. Przemówienia gości.
  7. Wręczenie statuetki Niepokonany.
  8. Występy przedstawicieli zaproszonych szkół i placówek.
Przemarsz, wypuszczenie balonów, dźwięki muzyki poruszały każde serce. Prezentacja na żywo na scenie autorów wystawy pt. „Bez słów” poruszyła zebranych uczestników i gości, artyści zostali nagrodzeni brawami. Wystawa zdjęć pt. „Bez słów” Angeliki Brody – pracownika Ośrodka – Rehabilitacyjno – Edukacyjno – Wychowawczego w Mielcu skłania do zadumy. Inspiracją dla autorki była chęć uświadomienia innym, że niepełnosprawni żyją wśród nas i tak samo jak my – czują, potrafią się cieszyć, okazywać smutek i złość. Ludzkie emocje ukazane na fotografiach nie wymagają słów, aby nabrać znaczenia …

Przedstawiciele ZK ze statuetką do wręczenia

Mieleckie stowarzyszenie uhonorowało panią dyrektor Gimnazjum nr 1 w Mielcu statuetką "Niepokonany". Od czterech lat taka nagroda (jedna statuetka) wręczana jest osobie zaangażowanej w działania podejmowane przez Koło w Mielcu.


Na świętowanie Dnia Godności Osób Niepełnosprawnych przybyły władze samorządowe wszystkich szczebli. Podczas wystąpień podkreślali wkład pracy Koła, deklarowali wsparcie.

Podczas występów artystycznych zaprezentowali się:

  1. Przedszkolacy z Niepublicznego Przedszkola Terapeutycznego „Jeżyk” – PSONI Koło w Mielcu.
  2. Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy im. św. Jadwigi Królowej w Mielcu
  3. Łukasz Lisek
  4. Warsztat Terapii Zajęciowej w Janowicy – PSONI Koło w Łęcznej – zespół „Bębnoludy”
  5. Niepubliczna Szkoła Przysposabiająca do Pracy w Pniu
  6. Wokaliści z Mielca, opiekun: Jolanta Dudzik
  7. Środowiskowy Dom Samopomocy w Mielcu (ul. Biernackiego)
  8. Przemo Pawłowski i Cantica Romanza

Zespół „Bębnoludy” zaprezentował wiązanki utworów polskich, ukraińskich, greckich oraz zaprosił do wspólnego muzykowania publiczność w tym przedstawicieli władz. Wszyscy występujący zostali obdarowani przez organizatorów drobnymi upominkami przekazanymi z tej okazji przez sponsorów.

Zespół „Bębnoludy”

Po występach nasza grupa na zaproszenie przewodniczącej Zarządu Koła pani Reginy Piechoty udała się do siedziby stowarzyszenia gdzie dostaliśmy przepyszny obiad oraz odpoczywaliśmy w ogrodzie sensorycznym.


Godność to wartość osoby. To coś, co sprawia, że człowiek nie jest rzeczą, nie jest towarem, który można wycenić, wymienić, sprzedać, zniszczyć. Mówimy, że człowiek nie ma ceny, ma wartość. A wartość człowieka jest nazywana godnością. Godność człowieka oznacza przede wszystkim, że nie może on być traktowany jako środek do celu, człowiek bowiem sam jest celem.

„Traktuj człowieka zawsze jako cel, nigdy jako środek” Immanuel Kant
Uczestnicy wyjazdu o spotkaniu:

Waldek B. – podobał mi się występ małej dziewczynki oraz taniec o pieniądzach. Fajna była wystawa fotograficzna „Bez słów”.
Jola F. – fajny był występ zespołu grającego na gitarze i naszego Łukasza pokazany dorobek placówki.
Łukasz M. – „duże dziewczyny” mi się podobały, ja tam jeszcze chcę pojechać, będę słuchał pani Marii i pani Elizy i chodził na próby.
Marcin S.– podobał mi się występ kolegi, który śpiewał piosenki Grechuty.
Łukasz L. – podobała mi się scena, dałem czadu, śpiewała ze mną publiczność. Dzień Godności to fajna impreza. Dedykowałem piosenkę "Mamo nasza mamo" mamom obecnym na sali. A na występ ładnie się wszyscy ubrali i koledzy mi pomagali wnieść bęben.
Kasia K.– podobały mi się wszystkie występy i przemówienia a w szczególności naszej pani. Wszystkim podobał się nasz występ. Dużo ludzi go oglądało.
Adam C. – podobało mi się przedstawienie maluchów „Jeżyk”. Podobał mi się ogród, nawet fajnie zrobiony.
Magda K.– nasz występ był super.
Daniel L.– parada-marsz bardzo mi się podobał. Byłem zaskoczony składanymi nam gratulacjami po występie. Podobało mi się to co mówiła nasza pani Maria to dzięki niej jeździmy z występami nie siedzimy w domach.
Łukasz J.– super była huśtawka i liczydła.
Basia P.– podobał mi się Krzysiek. Obiecałam wszystkim że bardziej zaangażuję się podczas ćwiczeń. Aby dobrze zagrać trzeba ćwiczyć a jak potrafię dobrze grać to i występ będzie się podobał innym. Mam trochę lenia ale się poprawię.
Magda P. – super była gra w kosza, robiłam zdjęcia, fajnie u nich było.

Samo wydarzenie miało w sobie bardzo wiele treści, przemawiało i pokazywało tak wiele, między innymi ciężką pracę i zaangażowanie pracowników, ich oddanie, wielkość podejmowanych zadań przez Zarząd Koła. Trzymajcie tak dalej, życzymy Wam zadowolenia z tego co robicie każdego dnia a rodzicom wytrwałości i długich, długich laty życia.

Maria Lisek-Zięba

poniedziałek, 22 maja 2017

Łamanie barier



„Co my wiemy, to tylko kropelka. Czego nie wiemy, to cały ocean.” Isaac Newton

Rodzice opiekunowie osób niepełnosprawnych z Koła Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną w Łęcznej 16 maja 2017 roku odwiedzili placówki prowadzone przez Koło PSONI w Jarosławiu. W wyjeździe uczestniczyło 14 osób. Wyjazd do Jarosławia to realizacja wniosku postawionego na walnym zebraniu sprawozdawczym Koła w Łęcznej. Jako rodzice bardzo często nie myślimy, że nas może zabraknąć. Należy stawiać sobie pytanie co z moim dzieckiem będzie kiedy odejdę (umrę). Żyjąc mamy wpływ na to, jak będzie nasze dziecko funkcjonować bez nas. Przykładem godnym naśladowania są rozwiązania podjęte przez Zarząd Koła, rodziców w Jarosławiu. Dorosłe osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą mieszkać w małych formach mieszkaniowych, w zależności od swoich możliwości i umiejętności jak też potrzeb i pragnień - w tzw. warunkach chronionych. Mogą to być oddzielne domy, zespoły mieszkań czy też pojedyncze mieszkania pod opieką. Koło PSONI w Jarosławiu prowadzi pierwszy w regionie Grupowy Dom Rodzinny, w którym zamieszkuje 7 osób.

„Bo miłość nie zna pór dnia, a nadzieja nie ma końca, a wiara nie zna granic, tylko wiedza i niewiedza skrępowane są czasem i granicami”. Gunter Grass
Tylko wiedza i niewiedza skrępowane są czasem i granicami. W Jarosławiu dostaliśmy ogrom wiedzy w zakresie zabezpieczeń mieszkaniowych, opieki i różnych rozwiązań. Dziękujemy Wam za to.




Dzięki uprzejmości wiceprzewodniczących Jana Wilka i Katarzyny Lepszy, oraz Wiesława Grendy kierownika ZAZ w Jarosławiu zobaczyliśmy proces wytwarzania ekologicznej podpałki K-Lumet, profesjonalnego niszczenia dokumentów w ZAZ w Oleszycach Starych , Galerię Przedmiotu, usługi z zakresu gastronomii, mieszkalnictwo.



Z mieszkań korzystają rodziny wychowujące osoby głęboko, wielorako niepełnosprawne znajdują się w sytuacji permanentnego obciążenia psychicznego i fizycznego. Aby rodzice mogli wypełniać swoje obowiązki potrzebna jest im okresowa pomoc w opiece nad dzieckiem, pozwalająca na zadbanie o własne zdrowie, przeprowadzenie spraw rodzinnych czy też „złapanie oddechu" do dalszej opieki nad dzieckiem. Stowarzyszenie w Jarosławiu i Oleszycach realizuje program tzw. opieki czasowej, w którym uczestniczy 20 rodzin.



Zakład w Jarosławiu prowadzi również kawiarenkę zlokalizowaną na jarosławskiej starówce.



Bardzo podobają nam się rozwiązania w Jarosławiu. Zaczniemy pracować nad świadomością nas jako rodziców aby wzorem Jarosławia zapewnić naszym dzieciom spokojną starość.

„Sens życia polega na tym, aby cieszyć się z niego i czynić go piękniejszym dla każdej ludzkiej istoty” Dawid Ben Gurion

Cieszmy się życiem, nie tylko naszym, ale zadbajmy o najbliższych.

Maria Lisek-Zięba

środa, 17 maja 2017

Cyganie w Lublinie

„My Cyganie co pędzimy razem z wiatrem, my Cyganie znamy cały świat…”

W dniach 12-14.05.2017 już po raz 27 odbyły się Spotkania Artystów Nieprzetartego Szlaku tym razem pn. Spotkania Cygańskie w Akademickim Centrum Kultury „Chatka Żaka”.

W tym roku na SANS przybyły teatry i grupy towarzyszące z kraju i zagranicy. Ten przegląd jest jedną z większych imprez artystycznych dla osób z niepełnosprawnością na terenie środkowo-wschodniej Polski. Każdego roku przyjmowana jest inna konwencja, temat, wokół którego organizowana jest cała impreza. Dotyczy ona zarówno wystroju sali, śpiewanych piosenek, strojów. Tegoroczne spotkania odbyły się w klimacie cygańskim.



W przeglądzie wzięły udział zespoły:
  1. Teatr Mlekołaki ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Oblęcinie;
  2. Teatr To i Owo ze Specjalnego Ośrodka Szkoln0-Wychowawczego w Puławach;
  3. Teatr Zwierciadło ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego nr 2 w Lublinie;
  4. Teatr Azumi ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Dorohusku;
  5. Teatr Promieniści ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego nr 1 w Lublinie;
  6. Teatr Promyk ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego im. Klary Staszczak w Puławach;
  7. Teatr Iskierka z Centrum Dodatkowego Kształcenia Dzieci i Młodziezy w Witebsku (Białoruś);
  8. Teatr Tami z Centrum Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych „Źródło życia w Łucku (Ukraina);
  9. Teatr Pasjonaci ze Środowiskowego Domu Samopomocy w Świdniku;
  10. Teatr Neigaliuju Naujasis z Wilna (Litwa);
  11. Teatr Uśmiech z Wojewódzkiego Domu Kultury im. J. Piłsudskiego w Kielcach;
  12. Teatr Kruszynki z Przedszkola Specjalnego nr 11 w Lublinie;
  13. Teatralni Podaj Dalej z Fundacji im. Doktora Piotra Janaszka „Podaj Dalej” w Koninie;
  14. Teatr Figiel z Warsztatów Terapii Zajęciowej w Janowicy PSONI Koło w Łęcznej;
  15. Teatr Plastyczny Sen z Wojewódzkiego Domu Kultury im. Józefa Piłsudskiego w Kielcach;
  16. Teatr „Akademia Artystyczna” ze Środowiskowego Domu Samopomocy w Lublinie;
  17. Celejowskie Słowiki z Celejowa;
  18. Perły życia z Środowiskowego Domu Samopomocy w Kodniu;
  19. Teatr Wojtuś z Zespołu Szkół Specjalnych im. Ks. Jana Twardowskiego w Kraśniku;
  20. Bębnoludy z Warsztatów Terapii Zajęciowej w Janowicy PSONI Koło w Łęcznej;
  21. Łukasz Lisek Z Warsztatów Terapii Zajęciowej PSONI Koło w Łęcznej;
  22. Motyle z Warsztatów Terapii Zajęciowej w Świdniku.

Jak co roku występom artystów przyglądała się Rada Konsultantów, która oceniała każdy występ oraz dawała cenne wskazówki instruktorom, by mogli oni, wraz ze swoimi aktorami coraz bardziej doskonalić swoje przedstawienia i występy sceniczne. W tym roku w skład rady wchodzili:

Barbara Kasprzak – pedagog, plastyk, arteterapeuta, instruktor teatralny, posiada wieloletnią praktykę zawodową, doświadczenie w prowadzeniu warsztatów artystycznych dla dzieci o charakterze rozwojowym i terapeutycznym dla dzieci, młodzieży i osób dorosłych.

Anastasiya Voytyuk – muzyk, reżyser, performer; prowadzi warsztaty muzyczne oraz teatralne.

Michał Stanowski – socjolog, instruktor teatralny, oligofrenopedagog, inicjator i koordynator Międzynarodowego Ruchu Artystów Nieprzetartego Szlaku. Organizator i wykładowca międzynarodowych warsztatów teatralnych dla instruktorów pracujących z osobami niepełnosprawnymi.

Janusz Szymański – pedagog, instruktor teatralny, wykładowca. Od 1986 roku zajmuje się technikami parateatralnymi z zakresu teatru, ekspresji ciała i ruchu. Prowadzi warsztaty międzynarodowe z zakresu pracy z ciałem.

Rada Konsultantów bacznie przyglądała się prezentowanym spektaklom, następnie przy pomocy konstruktywnej krytyki dawała wiele cennych wskazówek odnośnie dekoracji, ruchu scenicznego, doboru muzyki i innych. Ich słowa mają przyczynić się do tego, aby każdy spektakl był coraz lepszy i bogatszy w treść.

Terapia poprzez teatr działa oczyszczająco na psychikę człowieka, ponieważ w nieskrępowany sposób może on wyrazić konflikty, sprzyja odreagowaniu tłumionych emocji i uczuć, pozwala wcielić się w osobę jaką chciałoby się być (w trakcie spektaklu). Daje także możliwość zmiany zachowania ukierunkowanego na lepsze przystosowanie się do otaczającego świata. Ważny jest również charakter więzi w zespole teatralnym, określany jest jako rodzaj emocjonalnych relacji wewnątrz grupy i daje wyraz wzajemnej atrakcyjności interpersonalnej, spełnienia wzajemnych oczekiwań, stopnia zaufania i chęci niesienia pomocy. Dla osób niepełnosprawnych wcielanie się w różne role pomaga w odreagowaniu tłumionych emocji i uczuć. Pozwala także na poznanie swoich możliwości, rozwijania umiejętności społecznych takich jak porozumiewanie się, wyrażanie swojego zdania, współpracy i współdziałania w grupie, wypracowywania kompromisów.

Ważną rolę spełnia także scenografia, dzięki której widz może przenieść się w czasy danego przedstawienia. Każdy rekwizyt (mebel, dywan, drzewo, szklanka, ramka, wazonik z kwiatami, itp.) ma szczególne znaczenie w przedstawieniu.


W przerwie między spektaklami

Teatr to specyficzny rodzaj sztuki, łączący w sobie różne dziedziny twórczości artystycznej: muzykę, plastykę, literaturę czy taniec. W teatrze niezbędni są aktorzy i widzowie. Należy do jednej z najstarszych sztuk świata, bardzo mocno zakorzenioną w społeczeństwie. Teatroterapia jest metodą terapeutyczną polegającą na zaangażowaniu uczestników w działania teatralne, bazując na ich chęci do wystąpień przed innymi i pozytywnym nastawieniu do tego typu sztuki. Wspólne działania i próby przeciwdziałają poczuciu osamotnienia i bierności osób biorących udział w tym przedsięwzięciu (w tym osób z niepełnosprawnością intelektualną). Teatr ma pozytywny wpływ na poprawę samopoczucie oraz rozwój osobowości.


Plac Zamkowy – przed koncertem „700 bębnów na 700lecie Lublina”

Spotkania Artystów Nieprzetartego Szlaku zawsze odbywają się przez trzy dni, w trakcie których odbywają się spektakle teatralne, jak również parada ulicami Lublina (spod Ratusza do Zamku), a na zakończenie Wielki Finał, gdzie każda z występujących grup udaje się na scenę aby odebrać dyplomy i słodki upominek.


Parada bębniarska

Z Warsztatu Terapii Zajęciowej w Janowicy w tym roku wystąpił zespół Bębnoludy ze specjalnie przygotowanym programem cygańskim, solista Łukasz Lisek, który zaśpiewał piosenki: „Tamburyno” i „Trojka cwałem ruszyła” oraz zespół Figiel ze swoim najnowszym spektaklem „Legenda o bezdennej sadzawce”. W sobotę (13.05) janowiccy artyści zaprezentowali swój program a po wystąpieniu na scenie nadszedł czas na Paradę przez ulice Lublina, która rozpoczynała się na Placu Łokietka pod Ratuszem. Stamtąd korowód bębniarski przewędrował na Plac Zamkowy, gdzie odbył się koncert „700 bębnów na 700lecie Lublina”.


Bębnienie na Placu Zamkowym

Trzeciego dnia SANS po obejrzeniu ostatnich już spektakli, odbył się Wielki Finał, podczas którego zespoły i ich instruktorzy otrzymują pamiątkowe dyplomy oraz słodki upominek. Nagrodzeni zostają także uczestnicy konkursów: Plastycznego i Na Znak Graficzny. Na koniec instruktorzy dokonali wyboru tematu przewodniego kolejnego cyklu Nieprzetartego Szlaku.


Odebranie dyplomów i słodkich upominków

„…Pędzi serce jak konie, a dokąd kto to wie, tam gdzie miłość wyznaczy mu szlak…” (J. Laskowski)

Eliza Cyfra

piątek, 12 maja 2017

5 tysięcy

Projekt Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Łęcznej „Super naturalnie - nie jestem sam ” w społecznościowym Programie „Decydujesz, pomagamy” zwyciężył w 11 mikroregionie.

W dniu 10 maja 2017 otrzymaliśmy z rąk kierownika sklepu Krzysztofa Karpiński symboliczny czek, podpisana została też umowa z Fundacją Pracownia Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia” na finansowanie projektu.

Kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały świat działa potajemnie by udało Ci się to osiągnąć.



Podczas trwania akcji wspierali nas i kibicowali nam pracownicy sklepu Tesco. Dziękujemy za dobre słowo, życzliwość wszystkim paniom sklepu a w szczególności Monice Cielebąk, Katarzynie Sażyńskiej, Agacie Lenarcik, Agnieszce Hijek.


Pracownicy wykazali wiele zrozumienia wobec osób niepełnosprawnych promujących projekt. Promocja prowadzona była w markecie –Tesco w Łęcznej przy ul. Chełmskiej 29.


Uczestniczki warsztatu Katarzyna i Magda co drugi dzień w innym stroju zachęcały klientów sklepu do oddania głosu.

Drzewo najlepiej rośnie, gdy spokojnie stoi; człowiek zaś, gdy pracuje.



Odbierając symboliczny czek, uczestniczki warsztatu przekazały na ręce pana Krzysztofa prace wykonane przez uczestników podczas zajęć terapeutycznych.


Szczęście to jedyna rzecz, która się mnoży, jeśli się ją dzieli.

"Super naturalnie - nie jestem sam"- to edukacja trzech grup społecznych. Wzajemna nauka, wymiana doświadczeń, dzielenie się umiejętnościami, przykład integrowania środowisk. W tym społecznościowym projekcie weźmie udział 34 osób niepełnosprawnych, 10 seniorów, 16 uczniów ze szkół powiatu łęczyńskiego.

Dziękujemy za dzielenie się z nami dobrym słowem, wsparciem. Dziękujemy, dziękujemy...

Maria Lisek-Zięba

poniedziałek, 8 maja 2017

Wiwat Król! Wiwat Konstytucja!

Wiwat Król! Wiwat Konstytucja!

Pamiętasz? Wtedy grały wszystkie dzwony,

A Ty, o Polsko, jak można królowa,

Słuchałaś pieśni gromowego słowa,

Duchem Narodu wzniesiona nad trony.

Od gór, od morza, od starych rubieży,

Bronionych szabel pradziadowskich graniem,

Husarskich skrzydeł uderzyło wianiem.


W dniu 29.04.2017 Polski Związek, Emerytów, Rencistów i Inwalidów w Cycowie był organizatorem Światowego Dnia Inwalidy. Spotkanie to było okazją do świętowania rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 go maja. Wraz z Zespołem Szkół w Cycowie przygotowali program patriotyczny .

Młodzież ZS w Cycowie – Polonez

Młodzież z Zespołu Szkół rozpoczęła uroczystość od zatańczenia Poloneza – polskiego tańca narodowego. Następnie przedstawione zostały wydarzenia z 1791 roku – uchwalenie pierwszej w Europie, drugiej na świecie, nowoczesnej konstytucji oraz wydarzeń związanych z konfederacją targowicką, czyli zdradą polskich magnatów sprzeciwiających się zmianie ustroju, co doprowadziło do trzeciego rozbioru Polski i 123 lat niewoli. Według Ignacego Potockiego i Hugona Kołłątaja Konstytucja "3 go maja" była „ostatnią wola i testamentem gasnącej Ojczyzny”.

Młodzież prowadząca uroczystość

W dalszej części wystąpili zaproszeni na uroczystość uczestnicy Warsztatu Terapii Zajęciowej w Janowicy – placówki Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Łęcznej. Zespół Bębnoludy wykonał kilka utworów, m.in. Czardasza Demolitko, Skrzypka na dachu, „Klap, Klap”. Tradycyjnie zespół zaprosił publiczność do wspólnego muzykowania m.in. p. Martę Kociubę, p.Stanisława Jamińskiego, p.Kazimierza Radko, Ks. Kan. Jana Słomę, Ks. Dawida Nowackiego, p. Zbigniewa Rutkowskiego.

Solista Łukasz Lisek rozbawiał publiczność piosenkami: „Oj nie, nie, nie”, „Tamburino” czy „Trojka cwałem ruszyła”.

Łukasz Lisek

Bębnoludy wraz ze wsparciem publiczności

W uroczystości wzięli udział m.in.:

Wiesław Pakuła – Wójt Gminy Cyców;
Marta Kociuba – Wice Wójt Gminy Cyców;
Jan Baczyński vel Mróz – Przewodniczący Rady Powiatu Łęczyńskiego;
Roman Cholewa – Starosta Powiatu Łęczyńskiego;
Kazimierz Radko – Sekretarz Starostwa Powiatowego w Łęcznej;
Zbigniew Rutkowski – Dyrektor Zespołu Szkół im. 7 Pułku Ułanów Lubelskich w Cycowie;
Ks. Kan. Jan Słoma
Ks. Dawid Nowicki – wikary parafii pw. św. Józefa w Cycowie;
Jadwiga Marcinkiewicz – Prezes Banku Spółdzielczego w Cycowie;
Anna Kobyłka – Dyrektor Wydziału Obsługi Klienta Banku Spółdzielczego w Cycowie;
Elżbieta Sadowska – Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w Cycowie;
Elżbieta Brodzik – Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Łęcznej;
Beata Walter-Croneck – Lekarz w Ośrodku Usług Medycznych „Puls” w Cycowie;
Marzenna Karpowicz – Dyrektor Domu Kultury w Cycowie;
Sylwia Kawalec – Dyrektor Biblioteki Publicznej w Cycowie;
Małgorzata Leszczyńska – Prezes Lokalnej Grupy Działania „Polesie”
Elżbieta Blicharska – Katolickie Stowarzyszenie Emerytów i Rencistów im. Jana Pawła II

Spotkanie to wielokierunkowa edukacja, pamiętanie o naszej historii dalekiej, integrowanie międzypokoleniowe i wspólne biesiadowanie.

Dziękujemy Wam drodzy Przyjaciele za piękne i pełne refleksji spotkanie.

Rozwiń skrzydła, orle biały –

i koroną złotą świeć.

Do przeszłości Polski całej

w sercach naszych miłość wznieć!    Józef Stelmer

Eliza Cyfra