Prezentacja programu artystycznego w Parafii św. Marii Magdaleny w Łęcznej na trzech kolejnych mszach była możliwa dzięki otwartości księdza proboszcza Janusza Rzeźnika.
Ksiądz proboszcz przed rozpoczęciem każdej liturgii mszy świętej dokonał zapowiedzi prezentacji legendy Łęczyńskiej „Bezdenna sadzawka” poprosił też parafian, aby po skończonych liturgiach wesprzeć Janowickie Kilometry Dobra. Celem zbiórki jest gromadzenie środków na rozbudowę placówki WTZ o mieszkania treningowe – wspomagane. Rozbudowa placówki o mieszkania to szansa dla osób niepełnosprawnych na samodzielne życie w warunkach zbliżonych do domu rodzinnego. Taka forma wsparcia dla osób niepełnosprawnych intelektualnie daje możliwość sprawdzenia własnych umiejętności w samodzielnym funkcjonowaniu, zapewnia także całodobową opiekę w razie śmierci lub/i choroby rodziców.
„Bezdenna sadzawka”
Prezentacja artystyczna na każdej mszy św. została przyjęta z aplauzem i hojnością parafian.
Liturgia tego dnia była bardzo wymowna tak czytania jak i psalm. Pan zabezpiecza los nas wszystkich, to Jemu zaufaliśmy i z nim idąc zbudujemy nasz dom.
Psalm responsoryjny
”(...) Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie,
mówię do Pana: Tyś jest Panem moim.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje(...)”
Proboszcz głosząc kazania odniósł się do czytań, ewangelii, nawiązał też do historii Matki Bożej Płaczącej.
„W słoneczną niedzielę 3 lipca 1949 r. Diecezję po kard. Stefanie Wyszyńskim obejmował bp Piotra Kława. Po południu około godziny 16 w świątyni jak zwykle modlili się wierni. Wtedy to stało się coś niezwykłego. Siostra Barbara Sadowska zauważyła pod prawym okiem Maryi łzę. Zawiadomiła o tym szybko kościelnego, który na początku był sceptyczny, jednak po przyjrzeniu się z bliska nie było mowy o pomyłce. Wydarzenie to nazwano „cudem lubelskim”. Wieść o tym niecodziennym zjawisku obiegła całe miasto. Ze wszystkich stron nadciągali ludzie tak, że wieczorem nie można było zamknąć archikatedralnych drzwi! W następnych dniach plac katedralny oblegało prawie 20 tysięcy ludzi. Ówczesne władze piętrzyły trudności i represjonowały wiernych. „Cud Lubelski” oparł się szerokiej propagandzie komunistycznej, mimo to dopiero w latach 80. XX w. zaczęto głośno o nim mówić. Liczne łaski, nawrócenia i uzdrowienia sprawiły, że biskup lubelski wystąpił o pozwolenie na koronację, która odbyła się w 1988 r. Obie korony są darem papieża Jana Pawła II. Często odwiedzał to miejsce jeszcze jako wykładowca KUL-u. Kilka lat później, podczas swojej wizyty we włoskich Syrakuzach w 1994 r., mówiąc o historii płaczących wizerunków Matki Bożej, wymienił również lubelską katedrę. W 2012 r. watykańska Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała zgodę na ustanowienie w dniu 3 lipca dla archidiecezji lubelskiej święta Matki Bożej Płaczącej”.
Łukasz Lisek
Łukasz swoim śpiewem ubogacał liturgię mszy świętych. Miło było usłyszeć z ust celebransa ks. Tomka, że jego śpiew ukołysał rozkrzyczane dzieci przyjmujące sakrament chrztu świętego.
W zbiórkę do puszek włączyli się członkowie stowarzyszenia (rodzice uczestników WTZ).
"Dobry człowiek jest jak małe światełko. Wędruje poprzez mroki naszego świata i na swojej drodze zapala zgaszone gwiazdy." Phil Bosmans
Występ zespołu i śpiew Łukasza to jest to, co ofiarujemy w zamian za dobroć serc ludzkich. Naszym uczestnictwem w liturgiach chwalimy Boga i dziękujemy Mu za jego opiekę, wszystkie łaski, jakie otrzymujemy, za bezpieczne wyjazdy i powroty, otwartość ludzką.
Z Tobą Boże wszystko jest możliwe, jeśli Ty jesteś z nami, któż przeciw nam. Dziękujemy proboszczowi, celebransom liturgii, parafianom za otwartość. Przekazany przez nas „Anioł Dobroci” niech strzeże wszystkich parafian i każdego z osobna.
Dziękujemy Wam za dobro – do puszek zebrana została kwota 1 918,81 zł
Maria Lisek-Zięba
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz